به منظور بررسی اثر زمانهای مختلف برگزدایی (20، 40، 80،60 و 100 روز پس از کاشت) و نیز شدت آن (0، 30، 66 و 100 درصد) روی رقم تری وی کراس 647 آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1384 انجام گرفت. کرتهای اصلی شامل زمانهای برگزدایی و کرتهای فرعی شامل شدتهای برگزدایی بود. برای این منظور در فواصل زمانی مذکور مقدار برگ در حد 33 درصد، 66 درصد و 100 درصد از تمام برگهای بوته های یک کرت قطع شد و در پایان آزمایش صفات مختلف مورفولوژیک و فیزیولوژیک از قبیل تعداد برگ در بوته، وزن خشک کل و اجزای گیاهی، عملکرد و اجزای آن و نیز شاخص برداشت مورد ارزیابی قرار گرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که برگزدایی در مراحل اولیه (20 و 40 روز) و آخر رشد (100 روز) تاثیری بر اکثر صفات مورد بررسی نداشت ولی در مراحل میانی دوره رشد، این صفات را تحت تاثیر قرار داد و باعث کاهش آنها شد. شدت برگزدایی نیز تا حد 66 درصد تاثیری بر این صفات نداشت ولی در سطح 100 درصد آنها را کاهش داد. بدین ترتیب به نظر می رسد با قطع کمی بیش از 50 درصد برگ، گیاه بتواند خود را ترمیم نماید ولی در 100 درصد امکان ترمیم کامل وجود نداشته است. از نظر زمانی نیز اعمال تیمار برگزدایی در 20 و 40 روز پس از کاشت تاثیر سویی بر رشد و نمو گیاه نداشت زیرا برای گیاه امکان ترمیم وجود داشته است ولی در 60 و 80 روز چنین امکانی بدست نیاورده است و در مراحل انتهایی رشد (100 روز پس از کاشت) چون گیاه رشد خود را کامل کرده است، برگزدایی تاثیر سویی بر خصوصیات رشد و نموی آن نداشته است.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش خشکی و برگزدایی بر برخی خصوصیات کمی 4 گونه دارویی آویشن شیرازی، کاکوتی، آویشن باغی و کلپوره، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل تنش خشکی در 4 سطح (0.3-، 5-، 10- و 15- بار) و تنش برگزدایی در 3 سطح (0، 25 و 50 درصد برگزدایی) بود. برای اعمال سطوح خشکی ابتدا با استفاده از صفحات فشاری، درصد رطوبت خاک در پتانسیل های مختلف آب تعیین شد و سپس گلدانها روزانه توزین و میزان آب از دست رفته به آن اضافه گردید. صفات مورد مطالعه در این آزمایش عبارت بودند از: عدد کلروفیل متر، مقاومت روزنه ای، درجه حرارت کانوپی، نسبت برگ به ساقه، وزن مخصوص برگ، درصد برگهای خشک (در دو گیاه آویشن شیرازی و کلپوره) و روند تغییرات نسبت وزن خشک ریشه به اندامهای هوایی. نتایج نشان داد که تنش خشکی، عدد کلروفیل متر را در گونه کاکوتی، وزن ویژه برگ را در دو گونه آویشن باغی و کاکوتی، درجه حرارت کانوپی را در آویشن باغی و کلپوره و درصد برگهای خشک را در آویشن شیرازی و کلپوره به طور معنی داری افزایش داد. تنش برگزدایی نیز عدد کلروفیل متر را در سه گونه آویشن شیرازی، کاکوتی و کلپوره، وزن ویژه برگ را در سه گونه آویشن شیرازی، آویشن باغی و کاکوتی و نسبت وزن خشک برگ به ساقه را در آویشن شیرازی کاهش داد. همبستگی معنی دار و منفی بین نسبت وزن خشک برگ به ساقه و سطوح مختلف خشکی در هر 4 گونه مشاهده شد. با افزایش سطوح برگزدایی روند تغییرات نسبت وزن خشک ریشه به اندامهای هوایی در آویشن شیرازی و باغی نزولی و در کلپوره و کاکوتی صعودی بود. همچنین نسبت وزن خشک ریشه به اندامهای هوایی همبستگی معنی دار و مثبتی با سطوح مختلف خشکی نشان داد. به طور کلی در مقایسه 4 گونه گیاه دارویی مورد بررسی، کاکوتی مقاوم ترین و کلپوره حساسترین گونه به تنش ها بود.

تحقیق حاضر به منظور بررسی واکنش گندم نان به تعدیل منبع در شرایط متغییر رطوبتی و نیتروژن خاک انجام گرفت. بدین منظور دو آزمایش مزرعه ای جداگانه تنش و عدم تنش رطوبتی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران، کرج، و در فصل زراعی 84-83 اجرا شد. تنش خشکی از مرحله غلاف رفتن شروع و تا پایان رشد ادامه داشت. برگزدایی در دو مرحله غلاف رفتن و گرده افشانی و به دو صورت حذف تمام برگها و حذف تمام برگها بجز برگ پرچم صورت گرفت. تیمار کود نیتروژن عبارت بود از عدم مصرف کود نیتروژن دار و مصرف 250 کیلو گرم در هکتار کود اوره در مرحله ساقه دهی. نتایج حاصل از تجزیه واریانس جداگانه آزمایش ها نشان داد که اثر متقابل برگزدایی و کود نیتروژن دار برای هیچ یک از صفات در هیچ یک از آزمایش ها معنی دار نبود. اجرای تیمارهای برگزدایی در هر دو رژیم رطوبتی تاثیری بر عملکرد و وزن هزار دانه نداشتند. گیاهان برگزدایی شده در مقایسه با شاهد کارایی انتقال مجدد بالاتری را نشان دادند. برگزدایی در شرایط تنش خشکی موجب کاهش درصد پروتئین دانه گردید. مصرف کود نیتروژن میزان انتقال مجدد مواد از ساقه به دانه و درصد پروتئین دانه را در شرایط تنش خشکی افزایش داد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب آزمایش ها نشان داد که برگزدایی بر عملکرد اثر معنی دار دارد، حذف تمام برگها در مرحله غلاف برگ در مقایسه با سایر سطوح برگزدایی عملکرد کمتری را بهمراه داشت. اثر متقابل محیط (رژیم رطوبتی) با برگزدایی برای وزن هزار دانه، درصد پروتئین و انتقال مجدد معنی دار بود. بیشترین درصد پروتئین دانه در آزمایش تنش خشکی و در گیاهان بدون برگزدایی مشاهده شد. بالاترین میزان انتقال مجدد به تیمارهای برگزدایی کامل در شرایط تنش خشکی اختصاص داشت. اثرات متقابل رژیم رطوبتی و نیتروژن برای درصد پروتئین دانه و میزان انتقال مجدد معنی دار بود. مصرف کود نیتروژن در شرایط تنش خشکی درصد پروتئین دانه را بطور معنی داری افزایش داد.

سرو مردابی Taxodium distichum (L.) در مناطق شمالی کشور رویش دارد. بذر این گیاه دارای اسانس فراوان و ترکیب عمده آن، آلفا – پینن می باشد. این ترکیب دارای فعالیتهای ضد التهابی و ضد انقباضی بوده و در صنایع عطرسازی کاربرد دارد. در این تحقیق میوه گیاه از باغ گیاه شناسی ملی ایران در مرداد 1379 جمع آوری و به روش تقطیر با آب (طرح جایمند - رضایی) اسانس گیری شد. در این طرح امکان برداشت نمونه اسانس در زمانهای مختلف تقطیر وجود دارد. نمونه های اسانس (جدا شده در سه زمان) توسط دو دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه قرار گرفت و ترکیبهای آنها شناسایی شد. عمده ترین آنها، در برداشت اول آلفا - پینن (61.8 درصد)، برداشت دوم (57.1 درصد) و برداشت سوم (14.8 درصد) میباشد که به ترتیب هرچه زمان اسانس گیری افزایش می یابد میزان ترکیب کاهش نشان میدهد. از آنجا که جداسازی هر ترکیب به تنهایی در اسانسها کار ساده ای نیست از این رو، یکی از مزیتهای این روش به نسبت روشهای دیگر اسانس گیری، برداشت بیشترین میزان یک ترکیب در اسانس در هر مرحله و زمان ممکن است که در این طرح لحاظ گردیده است.